Danmerkurblogg HRM - taka tvö

Árla morguns, laugardaginn 2. maí 2009, lögðu 16 sprækir einstaklingar, fullir af pasta og tilhlökkun, upp í langferð.  Leiðin lá suður á bóginn til borgarinnar Hannover í Þýskalandi.  Tilgangur ferðarinnar var einfaldur, þessir 16 einstaklingar höfðu sett sér skýrt markmið sem uppfylla átti daginn eftir í þessari þýsku stórborg.

pasta + vatn

Með pasta í annarri og vatnsflöskuna í hinni komu ferðalangar sér fyrir í tveimur langferðabílum. Rúmlega 6 tíma akstur frammundan en ofan á þann tíma bættust við fjölmörg „pissustopp“ sem er fylgikvilli þess að drekka 4-6 lítra af vatni á sólarhring. 

Spenningurinn leyndi sér ekki í hópnum enda búið að gefa blóð, svita og tár í undirbúninginn og nú voru aðeins fáeinir tímar til stefnu, aðeins fáeinir tímar þangað til tekist yrði á við kílómetrana 42,195!

Val á skoti til að hafa mér sér á marklínunni!

Risabjórinn hans Rasmusar

Á landamærum Danmerkur og Þýskalands var tekin verslunarpása í skattfrjálsa súpermarkaðnum.  Eftirvæntigin náði hámarki.  Plön um partý eftir hlaupin, kampavín og annað til þess að skála með var hrúgað í innkaupakörfuna.  Flest okkar höfðum sagt nei takk við gleðskap og djúserí síðastliðinn mánuð og meira en tilbúin til að sleppa af okkur beislinu!

Pastapása!

Við komum til Hannover um kvöldmatarleitið og skráðum okkur til leiks.  14 okkar stefndum á heilt maraþon og 2 á hálft.  Eftir það lá leiðin á veitingahús þar sem fleiri kíló af pasta voru innbyrgð og eftir það lá leiðin heim á hótel, beinustu leið í bólið!

Stóri dagurinn rann upp!  Þetta varð allt í einu að veruleika!  Ég klæddi mig í hlaupafötin, festi á mig númerið mitt, F336, og reimaði hlaupaskóna vel og vandlega en mér fannst ég vera andlega fjarverandi þegar ég var að gera þetta.  Þetta gat bara ekki verið, gat ekki passað.

Eftir morgunverðinn, sem var örlítið meira af pasta ásamt banönum og brauði héldum við í hann.  Stemmningin var magnþrungin, glens og gaman, allir voru yfir sig spenntir.

Tilbúin í slaginn!

Hópurinn! 

Svo var ég stödd þarna, ásamt aragrúa af maraþonhlaupurum!  Nú var ekki aftur snúið, þetta var í raun og veru að gerast!  Við stelpurnar reyndum að geyma síðustu klósettferðina fyrir hlaupið þangað til á síðustu stundu og eftir það lá leiðin inn í röðina, röð fólks sem er það klikkað að hlaupa 42,195 km!  Við vorum stödd þarna, allur hópurinn, við dönsuðum og knúsuðumst og óskuðum hvort öðru góðs gengis.....koma svo!

Gjörsamlega að missa okkur úr gleði í röðinni! 

10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, GO!  Þetta var byrjað, hlaupið var byrjað!

10 km: Klukkutími búinn og tæplega einn fjórði, ég er passlegum hraða, alls ekki undir of mikilli pressu og finnst ég geta haldið þessu áfram út í eilífðina.  Fólk fagnar, klappa og stappar þegar maður hleypur brosandi hringinn framhjá því, þetta er geggjað!

21 km: Hálfmaraþonið tæklað á rétt rúmum tveimur tímu, þetta verður ekkert mál, get alveg haldið þessum hraða áfram í 21 km í viðbót!  Djöfull er þetta geggjað!   Fólk fagnar enn og trommuleikur og glens á hverju götuhorni.

25 km: Ohhhh.....þetta fer að vera svolítið þreytandi núna, ég nenni eiginlega ekki að hlaupa meira!  Dísssss.....17 km eftir ohhhhhh úfff....jæja, áfram svo....pissupása tekin og erfitt að komast í gang aftur eftir hana.  Fólk enn að hvetja mann og lítil börn að biðja um „five“, ok, „suck it up!“ hlauptu bara!

27 km: Núna eru bara 15 eftir....snilld, það er ekki neitt!!  Gleðin tekin á ný!

30 km: 12 eftir og það eru þrír tímar síðan það voru fimmtán eftir.....díses hvað hver kílómeter er lengi að líða!

31 km: OHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!

32 km: 10 eftir vúhú!

33 km: 9 fokking kílómetrar eftir og lappirnar mínar segja nei, nei Hrefna Rós, þú hleypur ekki meira, þú átt að stoppa og fara heim og fá þér nautasteik með Nonnabernesósu, kók og fótanudd!

Um þetta leiti hitti ég Espen sem gekk sökum hnémeiðsla, ég gekk með honum rúmlega kílómeter.  Það var það heimskulegasta sem ég hefði getað gert í stöðunni því ég fann fyrir hversu illt mér var í hnénu þegar ég byrjaði að labba.

35 km: Ég hóf hlaupin á ný, ef kalla má hlaup, og mikil fagnaðarlæti brutust út á hliðurlínunni í tilefni þess, gæsahúð og tár í augunum hérna megin!  Á leiðinni var ég stoppuð af sjúkraliða sem spurði hvort ég væri í lagi, örugglega verið skrítið að sjá halta hænu hlaupa maraþon!  Ég sagði bara, JA þó að svarið væri NEI og flýtti mér í burtu! 

36 km: Vegurinn hallaði örlítið en tilfinningin var eins hæðamunur á malbikinu milli vinstri og hægri fótar væri roslegur!  Skyndilega fékk ég frábæra hugmynd, ég hleyp bara á grasinu!:)  Slæm hugmynd, þetta gerði illt verra! PAIN.....garg, ég rak upp vein.  Ég var að bugast!  Rétt fyrir aftan mig hafði hlaupið kona sem kallaði á mig og sagði mér að standa upp og berjast á þýsku!  Ég sagði bara ok og hljóp aftur frammúr henni, ég varð að hlíða henni!;)

39 km: 3 km eftir, skemmtiskokk, ekkert mál!

40 km: ohhhh....bara einn kílómetar búinna af þessum litlu þremur, endalaust að líða!  Ég verð meira en fimm tíma með þetta rugl!

41 km: OMG bara einn kílómetar eftir! 

42 km: Nei, nei, nei, nei, þetta getur ekki verið, markið getur ekki verið þarna beint fyrir framan mig....what? hahaha, ég ætla að fokking spretta!

42,195 km: 5:02, mér er drullusama, ég kláraði þetta, vó, svimi, vantar vatn...hvar er vatn!

OF sátt með lífið á þessum tímapunkti.  Janus búin að láta mig hafa orkudrykk, saltstangir, epli og plastvesti til að halda hitanum.

Með bjargvættinum, Janusi 

Við fundum hina krakkana, allir höfðu komist í mark, meira að segja Espen með hnémeiðslin!  Gleðin var mikil en orkan var engin!  Eftir að hafa setið og áttað okkur á stöðu mála um stund lá leiðin að bílnum, allt í einu var spölurinn niður að bílnum orðinn fimmfalt lengri!  Við höltruðum öll eins og kjánar en sáum hins vegar heita sturtu og hlýtt ból í hyllingum og reyndum að ganga eins hratt og mögulegt var!

Fyrir hlaupið höfðum við ímyndað okkur að við tækjum eitt skot við marklínuna og hæfum gleðskap um leið og hlaupinu væri lokið!  Þegar kom á daginn var skot það síðasta sem við höfðum lyst á, svefn var það sem við þráðum mest!

Ég fór í langt bað og laggði mig í bólið með einn kaldan.  Ég var svo lengi að drekka hann, mér leið bara illa, mér leið illa í öllum líkamanum og sérstaklega í hnénu sem hafði verið að stríða mér á meðan á hlaupinu stóð.  Á þessum tímapunkti fattaði ég ekki af hverju ég var að þessu, ég varð bara veik af þessu!  Hálftíma síðar var bankað á herbergið, við ætluðum að hittast og skála og halda síðan út að borða.

Skál!  Fremur dautt partý! 

Það var ekki mikið líf í fólkinu við ölsötrið, loks voru allir búnir með sinn eina og leiðin lá á steikhús!  Eftir 200 gr. nautalund með öllu tilheyrandi voru við flest enn svöng!  Við gúffuðum í okkur desert og svo var planið að fara upp á hótel og svolgra í sig öllum þeim lítrum af alkóhóli sem við keyptum á landamærunum.

Ummmm.....nautalund:P 

Loks vogaði Nikolaj sér að segja það sem við vorum öll að hugsa „mig langar nú eiginlega mest að fara bara að sofa!“  Lífsgleðin skein úr augum fólks á ný!  Mig líka!  Allir voru sammála um að bólið blíða hljómaði betur en fyllerí!  Við vorum öll löggst til hvílu fyrir kl. 22 að kvöldi þessa magnaða dags.  3. maí 2009, dagur sem ég mun seint gleyma af því að á þeim degi áttaði ég mig á að hið ótrúlega er mögulegt!  Uppgjöf er ekki möguleiki!

kv.

Hrefna Rós

Ps. Takk fyrir allar kveðjurnar elskurnar:*   

Úúúúúúú ég hlakka svo til!!  Ég er orðin heldur betur spennt að koma á klakann og knúsa alla!  Ég hlakka líka til að borða....úúúfffff....það er margt sem mig langar til að borða, það er varla að ég nái því á einni viku.....hér er listi sem ég gerði í gær:P

- Grillað lambafillet með Nonna bernessósu

- Lambalæri með Nonna bernessósu

- Nonnapizza

- Grillaðar svínakótelettur með Nonna bernessósu

- Spaghetti bolognese a la mamma

- Lasagna

- Kjúllatortilla

- Dominos

- Pizza Hut

- Eldsmiðjan

- Serrano

- Kentucky

- Vöfflur hjá afa

- BRAGÐAREFUR og jafnvel annan!

- fullt fullt af nammi og auðvitað páskaegg!

Ohhhh...þetta verður algjört afslöppunar að frátöldum hlaupaæfingum, sumarbústaður með fjölskyldunni, partý og hittingar hér og þar:)  Hlakka svo til!!

Helgin var róleg, powerteam NIH kom hingað að æfa en það eru nokkrir strákar sem ætla að reyna við Iron Man sem er þríþraut, 3,8 km sund, 180 km hjólreiðar og maraþon í lokin....þetta er ekki djók!  Engin pása á milli, eitt eftir öðru, crazy sko!  Ég ætla að reyna við helminginn af þessu á Lanzarote þannig ég ákvað að taka þátt í þessarri powerhelgi og fór snemma að sofa á föstudaginn eftir spennandi Ludo keppni!;)  Vaknaði svo á laugardeginum á slaginum sjö, búin að fá lánuð professional hjólreiðaföt og hóf eins og hálfs tíma hjólatúr.  Fjúfff....það var meira en að segja það!  Erfiðara en ég hélt að hjóla á flötu landi!  Svo var það túr í sundlaugina þar sem við fengum prógramm til að æfa okkur í skriðsundi, ég er bara ömurleg í því!  Ég er hraðskreiðari ef ég syndi bringusund!  Ég reyndi samt að æfa mig, er alltaf að reyna það, finnst öllum takast að læra að synda alminnilegt skriðsund nema mér....hrmf!  En jæja, ég var alveg búin eftir þetta og ákvað að slaka frekar á í pottinum en að fara í annan hjólatúr og svo strax út að hlaupa, var ekki lengi að afskrifa þessa powerhelgi!  Ég var svo uppgefin eftir vikuna að þetta fór gjörsamlega með mig en planið var að kíkja til Álaborgar með krökkunum og fara út að borða og jafnvel kíkja með þeim í bæinn en spóla og nammi hljómaði mun mun betur þannig ég droppaði bæjarferð sem var síðan bara allt í lagi því það hefði verið freisting til að fá sér í glas en hold'akjæft, ég ætla að vera edrú þangað til eftir maraþon!

Mitzi, herbergisfélaginn minn, var í Álaborg og gisti þar þannig ég svaf inní herbergi hjá Sune og Jesper en Sune var búin að taka þátt í allri powerhelginni og planið var að fara út að hlaupa kl. 9.  Hann spurði hvort ég ætlaði ekki með og ég bara uuuuu....pfffff...tja, jú nei ja nei, æj ohhhh...hann sagði þá, ok ég vek þig og svo sérðu bara hvort þú ert til.  Svo vakti hann mig og ég bara: "ekki séns!"  Svo komu Janus og Gejl líka inní herbergi að spurja hvort ég ætlaði ekki með, ég var orðin frekar pirruð á því og að lokum kom Sune í síðasta skipti, korter í 9, ertu alveg viss? Þú átt eftir að sjá mikið eftir því, þá ertu búin að fara út að hlaupa í dag og stoppaði ekki.....þá varð ég of pirruð og strunsaði inn í herbergið mitt í hlaupaföt, greip prótínbar og fór út að hlaupa!

Ég var uppgefin  eftir þessa aktívu helgi, en ég fór líka að synda á sunnudeginum og ég vaknaði gjörsamlega búin á mánudagsmorgun.  Það eru þemadagar núna, mánudag, þriðjudag og miðvikudag sem við teambuilderarnir erum búnir að skipuleggja.  Á mánudaginn spiluðum við stratego í skjóginum, flugum heimatilbúnum flugdrekum á ströndinni og skelltum okkur í sjóinn.  Í dag fórum við á hlátursnámskeið, fórum öll saman í sund í alls kyns leiki og svo vorum við að enda við svokallaðar "workshops" en þá getur maður valið hvað maður vill gera og í boði var:

hyg og byg: kveikir bál, kveikir í grillunum og gerir klárt fyrir hyggekvöld úti við varðeldinn í kvöld:)

Shake' and bake: bakar kökur fyrir kvöldið

Gak og løjer: gerir skemmtiatriði fyrir kvöldið

Frikvarter: alls kyns baraleikir, kýló, eina króna, parís, sipp, verpa eggjum og fleira skemmtilegt:)

Þetta hefur verið erfiður dagur fyrir okkur teambuilderana vegna þess að það var smá twist í dagskránni hjá okkur.......við vöktum nebblega alla nemendurnar kl. hálf þrjú í nótt og vorum búin að skipuleggja draugaratleik!  Við slökktum öll ljós í skólanum og settum upp alls konar óhuggulega hluti, kertaljós, tónlist, reikvélar og fleira.  Auk þess vorum við fjögur íklædd draugabúningum og löbbuðum um og brugðum fólki!  Þetta var ekkert smá gaman en hins vegar fengum við öll fjögurra tíma svefn í nótt, þurftum nebblega að undirbúa allt heila klabbið og taka til eftir okkur.  Ég er gjörsamlega búin núna og get ekki beðið eftir að komast heim í yndislega rúmið mitt!!

Í kvöld er ss. hyggeaften í teamtrainingscenteret sem er huggulegt skógarjaður rétt fyrir utan skólann þar sem er varðeldur, kofar og bekkir.  Þar munum við grilla og fá okkur einn kaldan, að vísu ekki maraþonfólkið, ég fæ mér bara kalda kók;)

Ég legg svo af stað heim kl. hálf sjö í fyrramálið, tæpir sex tímar í lest og svo þriggja tíma flug og svo get ég knúsað mömmu og pabba og alla hina!!

Ég ætla að fara að pakka og gera mig reddí fyrir kvöldið:D

sjáumst brátt!!

knús

uppgefna Hrefna

Jæja, nú er þetta allt að skella á!  Það er ekkert mál að segjast ætla að hlaupa maraþon, það erfiða er að æfa fyrir það.  Ég held að þetta tímabil sem er að skella á núna verði hrikalega erfitt og reyni ekki bara á mig líkamlega heldur líka andlega.  Nú reynir á sjálfsagann.

Ég er svokallaður teambuilder hér í skólanum.  Við erum 15 krakkar sem erum "gamlir nemendur" þ.e. erum búin að vera hér síðan í haust sem vorum valin til þess að vera teambuilders.  Við borgum ekki eins mikið í skólagjöld og aðrir en á móti kemur að við þurfum að vinna að ýmsum verkefnum fyrir skólann.  T.d. erum við að byggja ævitýragarð á skólalóðinni, hjálpum til við tónleikahald í höllinni og fleira.  Við skipuleggjum líka vinahelgina sem er haldin á hverri önn sem og að við sjáum um kennslu nokkra daga.  Við erum að læra að vera teambuilders....þ.e. að kunna að hrista saman hóp og læra hvernig fólk vinnur saman í hópum.  Við munum hjálpa til við Ironman keppnina á Lanzarote í maí, við munum taka þátt í Adventure race, eyða tveimur sólarhringum í hernum ofl. 

Um helgina vorum við að hjálpa til við fjallahjólakapphlaup.  Það var verið að opna 20 km fjallahjólavöll í gær og í tilefni af því var keppni.  Við fengum einnig að prófa völlinn á laugardaginn og það var geggjað! 

Það er hluti af teambuilder þjálfuninni að finna sér markmið.  Það á að vera eitthvað sem við höfum aldrei gert áður og á að vera erfitt að ná en samt sem áður raunhæft og eigum við að ná að uppfylla það á önninni.  Það eru engin takmörk fyrir því hvað markmiðið getur verið, það má vera allt frá því að fara í gegnum Ironman til þess að læra að spila á trompet.  Ég var virkilega í vafa þegar ég ákvað mitt markmið.  Ég hugsaði, ok það er maraþon, en svo fór ég að efast.  Þetta á að vera raunhæft og við eigum virkilega að vilja þetta.  Ég velti þessu lengi fyrir mér.  Við fengum 12 skrefa lista um hvernig er hægt að ná markmiði sínu og þar stendur að ef maður trúir ekki 100% að maður nái markmiði sínu þá nær maður því ekki.  Ég velti þessu meira fyrir mér.....trúi ég virkilega að ég geti hlaupið maraþon?

Svarið er já.....já.  Ég ætla að hlaupa maraþon þann 3. maí.

Þegar maður setur sér stórt markmið eru gott að setja sér undirmarkmið sem maður nær á leið að aðalmarkmiðinu.  Á leiðinni að markmiðinu eru einnig hindranir.  Við skrifuðum niður undirmarkmið okkar og hindranir í 12 skrefa kerfinu.  Undirmarkmið mín eru t.d.

1. apríl - Ekki drekka alkóhól þangað til eftir maraþon

5. apríl - hlaupa hálfmaraþon

14. apríl - hlaupa 30 km

Ég held að það verði alveg jafn erfitt að ná undirmarkmiðum mínum sem og að ná markmiðinu.  Það eru margar hindranir í veginum, en stærsta hindrunin er ég sjálf.  Ég er alveg rugluð núna eftir þennan rosalega hugsunartíma....fjúfff....

Ég drullast bara til þess að gera þetta og hana nú:)

Farin að borða....hastalavista

knússs

Það er búið að vera snjór hérna í rúmlega viku og það mikill snjór, miðað við DK allavega.  Það er þjónar samt engum tilgangi ef það eru engar brekkur til þess að renna sér í!  Samt er hægt að gera eitt.....fara í snjókast og búa til snjókarl:)  Og það var akkurat það sem við gerðum!

Snjórinn var samt ömurlegur og tók ekki við!

Því tókum við á það ráð að búa til snjóhrúgu!

Svo létum við nokkrar litlar kúlur ofan á hrúguna....

....að lokum varð úr þessarri mögnuðu hrúgu glæstur snjómaður

Hann var svo myndarlegur að ég ákvað að fara í sleik við hann!;)

En snjórinn er farinn núna og grasið er grænt og sólin skín.  Samt sem áður er skítakuldi og mér er alltaf kalt!

Um helgina var svaðalegt afmælispartý á Bjálkanum og komu nokkrir nemendur síðasta árs í heimsókn og það var rosa stuð!

Mathias kom, beint úr hernum og Stian var sáttur með það:D

Svo kom Stoltze líka og tók vel á því;)

Afmælisbörnin í glæsilegu fötunum sem þau fengu í afmælisgjöf!

Ég steig á vigtina áðan og fékk algjört sjokk!  Ég hef ekki drukkið gos síðan heima og borða mjög sjaldan nammi og óhollustu og ég geri ekki annað en að æfa alla daga og samt er ég að breytast í einhverja bollu!  Ég var í smá sjokki í fyrradag, það var ein stelpa sem er frekar mikil um sig og er langt frá því að vera í góðu formi sem sagði við mig í kaldhæðni:  "Við getum alveg fengið okkur köku án þess að fá samviskubit er það ekki Hrefna!"  Þá kviknaði ljós.....tími til kominn að taka á því og kakan fór sko beinustu leið í ruslið!

26. maí fer ég til Lanzarote og þá verða 5 kíló fokin takk fyrir!  Þrír mánuðir til stefnu;)

En ég er farin að hrista af mér spikið!

hastalavista

knús og sakn

Hrefna Rós

Þá liggur leið mín til Frakklands á bretti!!:)

Ohhhh....þetta verður of sweet!  Vona að ég verði ekki jafn seinheppin og í Noregi!  Hér kemur ein mynd af mér frá því í Norge.....

Farin til France....

knús

Hrefna Rós